Dzisiaj będzie trochę filozoficznie.

 

Mam w swojej kolekcji kilka zapachów, które często są pomijane, budzą niepokój, ale też ciekawość. To kolekcja pachnideł opowiadających o śmierci, które skomponowałam dla BWA we Wrocławiu na olfaktoryczny wykład o śmierci.

 

Każda buteleczka skrywa w sobie osobną historię z różnych wieków oraz stron świata.

 

Mamy już wiosnę, symbolicznie kojarzy mi się ona z nowymi narodzinami, mimo, że drzewo liściaste żyje już 50 lat na zimę zasypia by w nowej energii obudzić się wiosną i wypuścić pąki i liście.

 

Podobnie jest z zapachami naturalnymi, mam do nich bardzo osobiste podejście, jak by nie patrzeć zanim esencja trafi do buteleczek roślina musi umrzeć bym mogła ją wskrzesić i obdarować ludzi jej zapachem często połączonym z innymi aromatami, i to jest piękne. Śmierć i życie cały czas się przeplata, tkwi w jednym tańcu, wiele zaskoczeń na twarzach widzę, kiedy śmiałkowie zanurzają nosy w buteleczkach z zapachami śmierci, nie tego się spodziewali. Często mamy w głowie sztywne ramy i wyobrażenia na wiele tematów, kulturowo też jesteśmy osadzeni w pewnych ramach, warto mieć w sobie ciekawość i odwagę by rozszerzyć horyzonty

 

Spotkałam się ostatnio również z ogromnym zdziwieniem, kiedy w mojej pracy twórczej jako współautora zamieściłam naturę, bo to ona ma największy udział w tym co komponuję, potem przychodzą inspiracje osobiste i te ze świata wokół, lecz natura jest tutaj najistotniejszym spoiwem, materią z której wszystko powstaje, każdy zapach i zamierzenie. Perfumiarstwo naturalne bez natury nie istnieje.

Monika