Bardzo przyjemne zakończenie dnia

 

 

Dzisiaj w Katowicach w BWA odbył się wernisaż wystawy INTERIOR, zaciekawił mnie temat, sama wystawa… świetna!!! bliska mi, piękne prace, ma dużo oddechu… jeśli lubicie nawiązania do wsi, przyrody i historii obutych w sztukę, zajrzyjcie.

Miałam przyjemność wykonać kadzidło dla Ali Savashevich, które wręczyłam na wystawie, uradowana jestem bardzo, że poszło w świat, a kadzidło to jest dla mnie wyjątkowe, bo tworzyłam go ze specjalną intencją, jest w nim wiele ekstraktów wykonanych przeze mnie, nie spodziewałam się że spotka się z tak dobrym odbiorem.

 

. 

 

Chciałabym również polecić Wam stronę Ali, bo tworzy rzeczy niesamowite i dotyka bardzo ważnych tematów, zobaczcie: https://alasavashevich.wordpress.com/...

a tutaj bardzo dobry wywiad, dziewczyny czytajcie: https://www.wysokieobcasy.pl/.../7,53662,28359392,z...

 

. 

 

INTERIOR

Podobno nic tak nie leczy melancholii jak przeglądanie atlasów, działające jak uzdrawiający substytut podróżowania. Te pozbawione fizycznych trudów wędrówki w wyobraźni kończą się zwykle w interiorze, na ziemiach niczyich, których status pozbawiony językowych dookreśleń jest niepewny i mglisty. Wpisane w widmową kartografię zagubienie i dezorientacja wymuszają pracę z pamięcią jako rodzaj terapii prowadzonej przez przywołanie opowieści, które uległy wyparciu lub przemieszczeniu. Kierują w stronę pytań: w jaki sposób konstruowane są mapy i archiwa, kogo pozbawiają widoczności i głosu, co zostaje przemilczane i wykluczone? Co można znaleźć na marginesach oficjalnej geografii i historii, na grząskim obszarze zabobonu, fikcji, afektu?

 

. 

 

Prace na wystawie „Interior” krążą wokół dwóch osi wyrastających z wyobrażeń o polskiej wsi. Pierwsza to mistyfikacje etnograficzne inspirowane wierzeniami ludowymi, pasożytujące na rocznym rytmie pracy i związanych z nim rytuałach agrarnych, fantazje o scaleniu z ziemią, sny o byciu wchłoniętym przez przyrodę. Druga bazuje na potrzebie zmierzenia się z nieprzepracowanym dziedzictwem pańszczyzny. W kontrze do obrazów wynurzających się z opisów etnografów, gdzie procentowo aż 84 procent analiz poświęcone było czasowi wolnemu, jakby polski lud głównie pląsał i świętował, de-konstruuje fantazmat sielankowej wsi. Wydobywa na światło dzienne wątki związane z wielowiekowym wykorzystywaniem chłopstwa, jako niemej warstwy społecznej, która nie pozostawiła wielu świadectw swojej krzywdy i strachu.

Monika

 

. 

 

. 

 

 

. 

 

.